W czasie I Wojny Światowej mieszkała na Ukrainie i tam wstąpiła do III Polskiej Drużyny Harcerskiej w Kijowie. Od 1917 należała do Polskiej Organizacji Wojskowej, w szeregach której ukończyła Szkołę Podoficerską. Jeszcze w Kijowie rozpoczęła studia na Uniwersytecie Kijowskim na Wydziale Matematycznym. Była pierwszą studentką matematyki na tej uczelni. Od grudnia 1919 służyła w WP- sztab 6 Armii. Brała udział w obronie Lwowa 1919/1920 w szeregach Ochotniczej Legii Kobiet. Od 1921 kierowała Wydziałem Szkolenia Komitetu Społecznego Przysposobienia Kobiet do Obrony Kraju. W 1924 zwolniona z czynnej służby wojskowej. Od 1928 Komendantka Naczelna Przysposobienia Wojskowego Kobiet, a od 1935 naczelnik Wydziału WF i PW.

W kampanii wrześniowej 1939 była Komendantką Główną Kobiecych Batalionów Pomocniczej Służby Wojskowej. Od października 1939 do I 1945 szef Woj., Wojskowej Służby Kobiet SZP- ZWZ- AK, na szczeblu Komendy Głównej. Walczyła w Powstaniu Warszawskim, awansując do stopnia pułkownika. Po upadku Powstania opuściła stolicę z ludnością cywilną. Na stanowisku szefa WSK także po przeniesieniu się KG AK do Częstochowy.

Po wojnie kierowała sekcją przysposobienia kobiet przy Państwowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego. O d 1948 kierowała sekcja kobiecą org. Służba Polsce. W 1949 aresztowana i więziona przez kilka miesięcy. Po opuszczeniu aresztu prowadziła kiosk „ Ruchu”. Była pomysłodawcą i organizatorką powołania Komisji Historii Kobiet w Towarzystwie Miłośników Historii W Warszawie. W sierpniu 1984 weszła w skład Obywatelskiego Komitetu Obchodów 40 Rocznicy Wybuchu Powstania Warszawskiego. 5 października 1989 Minister Obrony Narodowej gen. Florian Siwicki wyróżnił ja wpisem do „ Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich”. 2 maja 1991 jako pierwsza kobieta w historii Wojska Polskiego została awansowana przez prezydenta L. Wałęsę do stopnia generała brygady.

• Srebrny Krzyż Orderu Virtuti Militari
• Krzyż Walecznych
• Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie)
• Krzyż Niepodległości z Mieczami