fajnie i godnie dalszego polecenia

Super strona! Jako młody obywatel uważam, że dzisiejsza młodzież zatraciła swój patriotyzm. Globalizacja i papka, którą karmi telewizja utwierdza tylko dzieciaki że liczy się tu i teraz a to co było wcześniej nie ma znaczenia. Tylko co by było gdyby kiedyś ktoś nie oddał życia za nasz kraj?

Uwielbiam czas honoru i wszystkie tego rodzaju produkcje, które pokazują jak heroicznie potrafimy jednoczyć się dla dobra Polski. Nie to co teraz.

Super strona!!! Uważam, że pamięć o AK i jej żołnierzach nie może nigdy zaginąć. Bo zbyt wiele zrobili i poświęcili aby teraz o ty zapomnieć.
Gdyby ktoś był zainteresowany - zapraszam na moją stronę gdzie dowiesz się jak wydać książkę lub ebooka?.
Pozdrawiam
Czesiek z Wydawnictwa Witanet

super stronka

Dziękujemy! W imieniu młodych ludzi!

Każdego dnia, nie tylko w rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego, wszyscy żołnierze AK walczący o wolną Polskę, ryzykujący zdrowie i życie dla przyszłych pokoleń, powinni być traktowani z należytym szacunkiem, zarówno przez rodaków jak i obywateli innych państw.
Z takiej historii trzeba być dumnym. Należy podjąć wszelkie działania, by o AK pamiętać, historię tę rozpowszechniać, nie pozwalając na przekłamania i konfabulacje.

Dzień dobry,
chciałabym zamieścić w Państwa Księdze Gości w imieniu własnym i moich rówieśników - młodych osób, którym dzisiaj towarzyszą podobne odczucia.

DZIĘKUJEMY Powstańcom za walkę o wolność i honor Polaków. Powstanie Warszawskie jest jedną z najchwalebniejszych kart naszej historii właśnie z tego powodu, że było manifestem odwagi Narodu. Polacy spojrzeli wówczas ciemiężycielowi prosto w oczy i powiedzieli "NIE". Dzięki temu "NIE" mogę być teraz dumna z tego, że jestem Polką. Pomimo bardzo bolesnych skutków Powstania, musiało się ono odbyć. Rozumiem to i DZIĘKUJĘ za tę heroiczną walkę o nasz wspólny honor.

DO PANI ANNY LEWAK:
Prezes Zarządu Fundacji Polskiego Państwa Podziemnego oraz
Wiceprezes Okręgu Wołyń ŚZŻAK

Głęboko poruszona uroczystościami na Placu Wołyńskim w Warszawie w dniu 13 lipca 2013 roku zarówno odświętną oprawą, jak i treścią przemówień zgłosiłam się do Pani z podziękowaniami za prowadzenie tej uroczystości, ale także z uwagą, że zabrakło na niej uhonorowania osób jeszcze pamiętających te wydarzenia -żywych świadków historii. Miałam na myśli przyszłe rocznice, by chociażby zapewnić honorowe miejsce dla tej garstki żyjących, którzy narażali swe życie w walce z ukraińskimi bandami.
Jakież było moje zdumienie, gdy w odpowiedzi usłyszałam, że ci ludzie mają już około dziewięćdziesiątki i cóż oni mogą powiedzieć, a na moje stwierdzenie, że nawet w tym wieku piszą wspomnienia, powiedziała pani, że od tego są wydawnictwa i księgarnie i niech sobie tam piszą. Przykro mi, że nie chciała pani zrozumieć o czym do pani mówię, nawet kiedy przedstawiłam pani człowieka, który w wieku 17 lat uczestniczył w walkach na Wołyniu i mając teraz blisko 90-siątki jest w pełni sprawny zarówno umysłowo , jak i fizycznie. Zdumiona byłam niezmiernie kiedy pani natarczywie spytała kombatanta walk ile ma lat i czy ma pretensje, że nie został wyróżniony. Byłam bardzo zażenowana tą sytuacją zarówno ze względu na wiek tego pana, jak i pani stanowisko w Zarządzie i pani odznaczenia -Medal ?Pro Patria? i Krzyż Czynu Zbrojnego Polskiej Samoobrony na Kresach
Wschodnich RP.
Czy nie ma pani wyrzutów sumienia z powodu swojego zachowania, jak również stwierdzenia na końcu naszej rozmowy, że z powodu moich pretensji "będzie pani płakała pół nocy".
Jestem tak głęboko poruszona pani podejściem do sprawy, że zastanawiam się czy był to przypadek incydentalny i czy inni uczestnicy spotkań z pani udziałem nie mają podobnych odczuć.

Pozdrawiam działaczy i miłośników związku