pan

Krótki biogram mojego dziadka Antoniego Szostaka
W Koszarach 40 Pułku Piechoty Dzieci Lwowskich w 7 kompani pod dowództwem ppor. Edmunda Karola Grabowskiego 4.11.1938r rozpoczęła się przygoda z Wojskiem mojego sp. dziadka Antoniego Szostaka .W tym samym roku dziadek został skierowany na szkółkę Podoficerską gdzie po pierwszych egzaminach zajął 3 lokatę , niestety szkoły nie zdążył ukończyć ze względu na wybuch wojny.
We Wrześniu 1939r. Pułk został‚ skierowany do obrony Warszawy .
„7 września do Warszawy przybyły transporty 40 pułku piechoty. Pododdziały rozlokowały się w rejonie folwarku Dotrzyma obok dworca Wschodniego. Obronę przeciwlotniczą zapewniała bateria przeciwlotnicza. I/40. pp, wraz z IV/360 pp tworzył odwód dowódcy Obrony Warszawy gen. Waleriana Czumy. Wspierany przez 4 działa 75 mm stanowił on osłonę naziemną mostów na Wiśle. Pełnił on równocześnie rolę drugiego rzutu tworzonej dopiero obrony Pragi.
Nocą z 7/8 września pułk (bez I bp) przeszedł mostem Poniatowskiego na zachodni brzeg Wisły i wspólnie z II/41 pp obsadził odcinek środkowy Przedmościa Warszawa. Dowódcą odcinka został dowódca 40 pp – ppłk Kalandyk
W tym dniu walczyła na Woli także wsparta dwoma armatkami ppanc i dwoma działami kal. 75 mm 8 kompania 40 pp por. Zdzisława Pacak-Kuźmirskiego. Broniła ona ul. Wolskiej i Reduty 56[a]. O 9:30 do barykady zamykającej ul. Wolską podeszły czołgi nieprzyjaciela. Polskie armaty otworzyły ogień dopiero z odległości ok. 100 m. Obrońcy zapalili też beczki z terpentyną. Kontratakowała 8 kompania 40 pp. Większość żołnierzy niemieckich wykłuto bagnetami lub wzięto do niewoli.
7 kompania 40 pp ppor. Edmunda Grabowskiego zajmowała stanowiska na północ od 8 kompanii. Działka ppanc znajdujące się w jej ugrupowaniu unieruchomiły kilka czołgów, pozostałe zawróciły. Po załamaniu natarcia 4 DPanc likwidowano grupy żołnierzy niemieckich, które po wycofaniu się czołgów utworzyły gniazda oporu w poszczególnych budynkach. W walce o gmach Wolnej Wszechnicy uczestniczyli żołnierze 6/40 pp, a pułkowy pluton cyklistów z plutonem czołgów lekkich 7-TP między 16:20 a 17:00 odzyskał utraconą rano barykadę na ul. Grójeckiej.
23 września Niemcy przystąpili do generalnego szturmu. Rozpoczął się gwałtowny ostrzał artyleryjski i bombardowanie miasta. Na Odcinku „Środek” pozycję główną podzielono na trzy pododcinki batalionowe. Dwa z nich obsadziły bataliony 40 pp: pododcinek „Wola” bronił III/40 pp, a Dworca Zachodniego II/40 pp[b]
W trakcie walk 25 września śmiertelną ranę odniósł mjr Kassian, a dowództwo batalionu objął kpt. Zygmunt Neugebauer. 26 września na II/40 pp uderzyły główne siły 31 DP. Artyleria nieprzyjaciela zniszczyła umocnienia i rozbiła dwa działka ppanc. O 10:00 przed batalionem pojawiły się czołgi z piechotą. Na ul. Opaczewskiej opór stawiła 4 kompania por. Grzybowskiego. Ponad 40% żołnierzy kompanii poległo lub odniosło rany[c]. Ciężkie straty poniosła też 6 kp. Resztki obu kompanii wycofały się na ul. Częstochowską.
Na odcinku 5 kp por. Jana Jelenia atakowały dwa bataliony niemieckie. Nieprzyjaciel został zatrzymany na ul. Kopińskiej. Utracono jednak parowozownię. Początkowo kontrataki nie odnosiły pożądanego skutku. Por. Pacak-Kuźmirski utworzył z ochotników 8 kp grupę szturmową wyposażony w broń maszynową i granaty ręczne. Pod osłoną nocy, bez strzału, doprowadził pluton na odległość 100 m od parowozowni i gwałtownym uderzeniem wdarł się do zabudowań. W ciągu kilku minut załoga niemiecka została zniszczona. Zdobyto mapę z naniesionymi pozycjami jednostek niemieckich oblegających Warszawę.
27 września nacisk Niemców na pozycje 40 pp osłabł. Toczyły się rozmowy kapitulacyjne. W południe płk Porwit otrzymał polecenie przerwania ognia o 14:00 na całym froncie przedmościa. 28 września Warszawa skapitulowała. Do por. Pacak-Kuźniarskiego zgłosiła się delegacja żołnierzy, oświadczając, że będą bronić stanowisk do ostatniego naboju, po czym wysadzą się w powietrze. Oficerowie musieli uspokajać gorące serca i umysły.”
...Po rozbrojeniu na mocy Aktu Kapitulacji Warszawy Dziadek wrócił‚ do Domu znajdującego się w Strzeżowie koło Miechowa gdzie od 1940r walczył‚ jako żołnierz AK pod pseudonimem "Golicz".W 1944 został‚ wcielony do 106 Dywizji Piechoty "Maria" pod dowództwem Generała Bolesława Nieczui-Ostrowskiego "Tysiąca" dokładnie do 112 Pułku Piechoty AK Ziemi Miechowskiej "Magdalena" pod dowództwem Kpt. Kamila Gudowskiego "Mak"..
Jestem właśnie w trakcie ustalania działalności Dziadka w latach 1940-1945, z faktów które już znam mogę wymienić że dosłużył się stopnia Plutonowego .
Po jednej z akcji AK w Strzeżowie gdzie na mocy rozkazu rozstrzelany został‚ miejscowy Volksdeutsch w ramach odwetu Niemców był‚ w grupie mieszkańców Strzeżowa których skazano na wywóz do obozu koncentracyjnego Auschwitz- Birkenau. Dziadkowi udało się zbiec Niemcom z wagonu podczas transportu i powrócił‚ w Szeregi AK.
Nawet po 1945r czyli już po ujawnieniu w dalszym ciągu angażował się‚ w działalność ruchu oporu Na przełomie lat 40 i 50 na podstawie donosu został‚ skazany przez władze ludowe na więzienie za pomoc oficerowi ruchu oporu ( przenocowanie nieujawnionego oficera AK wtedy WiN) .
Dziadek został‚ odznaczony między innymi :
-Medalem za udział‚ w Wojnie obronnej 1939.
-Krzyżem Partyzanckim.
-Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
-Złotym Medalem za Zasługi dla Obronności Kraju.
-Krzyżem Armii Krajowej.
Warto dodać że moja Babcia a żona Dziadka Antoniego .Janina Szostak z domu Czekaj była córką Ludwika Czekaja żołnierza Legionów Piłsudskiego ,za swoją służbę Pradziadek otrzymał‚ w Miechowie Ziemię.
Ostatnimi czasy natknąłem się również na dowody świadczące o tym że moim krewniakiem jest znakomita postać Józefa Szostaka „Filp” był on dowódcą Sztabu Gen. Bolesława Wieniawy-Długoszowskiego.
Tuż przed śmiercią 22 Maja 2000r Nasz Dziadek Antonii został Mianowany na stopień Podporucznika z ramienia Pułkownika Andrzeja Marciniaka

Super strona. Polecam.

Dziękuję za nagrodę, rozwiązania Krzyżówki grudniowej - moneta kolekcjonerska mjr. Hieronima Dekutowskiego. "Zapora"". "Zapora" był szefem Kedywu Inspektoratu AK Lublin-Puławy i dowódcą oddziału partyzanckiego OP-8. Podobnie jak mój teść "Boruta", szef Kedywu Inspektoratu AK Podkarpacie i dowódca OP-15. Powyższe zmobilizowało mnie do rozwiązania kolejnej Krzyżówki z Biuletynu styczniowego. Biuletyn przybliża problemy ewakuacji i internowania ok. 100 tys. żołnierzy Wojska Polskiego we wrześniu 1939 r. Jestem bardzo wdzięczny, że mogłem poznać wiele szczegółów tych wydarzeń. Warto czytać Biuletyn i rozwiązywać Krzyżówki!
Pozdrawiam z okazji 78 rocznicy powołania Armii Krajowej!

Moja pierwsza Krzyżówka -
Doskonały pomysł z Krzyżówkami zawartymi w wersji elektronicznej Biuletynu. Krzyżówka mobilizuje do dokładnego przeczytania opracowań zawartych w Biuletynie i inspiruje myślenie, nie tylko u młodych czytelników, ale szczególnie u takich jak ja!
Andrzej "Dziecko wojny"

Podobało mi się krzyżówka. Wiele pytań i ciekawych faktów. Byłoby miło dodać zdjęcia do faktów.

Przeczytałem Biuletyn w całości. Są dobrze i napisane artykuły. Podają informacje o bohaterach. Informacja jest pełna to znaczy od dzieciństwa poprzez szkoły studia , odznaczenia i akcje wojskowe. Jest dużo zdjęć z opisami. Żeby rozwiązać krzyżówkę trzeba przeczytać kolejny raz artykuł. Jest to utrwalenie i pogłębienie wiedzy. Jest to czytanie ze zrozumieniem treści.
Bardzo wysoko cenię materiały zawarte w artykułach. Należy pamiętać, że Biuletyny w całości są w wersji elektronicznej i zapisane są na stronie ŚZŻAK. Biuletyny są dostępne dla czytelników na całym świecie. Z licznika odwiedzin strony widać że ilość odwiedzających osób rośnie.
Ta wersja biuletynów (elektroniczna) i innych materiałów umieszczonych na stronie ŚZŻAK podawana jest w całości i bez żadnych opłat.

Jesteście Wielcy, Mężni, i dla Was hołd

Jeśli będziemy odznaczać honorowymi tytułami ludzi, którzy są jawnymi homofobami i nie szanują innych, to Związek nie ma już sensu, bo pamięć o poległych zostaje zdeptana. Może zaczniemy wieszać portret Hitlera koło krzyża? w urzędach i szkołach? Przecież on, jak Klepacka, walczył z LGBT, a więźniowie homoseksualni trafiali do obozów za np. wysłanie kartki do partnera. Spędzali w obozach lata, 60% z nich nie przeżyło uwięzienia. Przez dekady ich udręka nie była uznawana, nie dostawali odszkodowań, nie mieli statusu ofiary, a byli w obozach często traktowani gorzej niż żydowscy współwięźniowie. I nie mogę uwierzyć, że ja muszę to Państwu przypominać. Odznaczenie dla Klepackiej jest hańbą na naszym narodzie. Zdeptano pamięć ofiar i to ofiary ofiarom odbierają tę pamięć. Niewyobrażalnie niegodziwe i obrzydliwe zachowanie. Dziwi tym bardziej, że pokolenie lat 80. musi w takiej kwestii uświadamiać kombatantów.

honorowe odznaczenia