=========================================================
Ogólnokrajowe Środowisko Batalionu AK KILIŃSKI
==========================================================
31 dzień lipca 2019 r.
SIEDEMDZIESIĄTA PIĄTA ROCZNICA
ROZPOCZĘCIA POWSTANIA WARSZAWSKIEGO w 1944 roku
UROCZYSTOŚĆ PRZED POMNIKIEM BAONU AK KILIŃSKI
CELEBROWANA 31 dnia lipca 2019 roku
Tradycyjnie od dawna w przeddzień rozpoczęcia walk przez Armię Krajową o
wyzwolenie Stolicy w 1944 roku Środowisko nasze organizuje uroczystość
składania kwiatów przed Pomnikiem Batalionu na placu Powstańców Warszawy.
Celem tej Uroczystości jest zachowane pamięci o poległych i zmarłych uczestników
tych walk, byłych żołnierzy z Baonu AK KILIŃSKI.
W tym roku Uroczystość ta rozpoczęła się o godzinie 17.00 i uczestniczyli w niej
członkowie Środowiska i zaproszeni goście i chór Nowogrodzki a wartę honorową
przed pomnikiem pełnili żołnierze z Garnizonu Warszawskiego.
Uroczystość rozpoczął Prezes Środowiska Janusz Jakubowski a po powitaniu
zebranych poprosił o wprowadzenie pocztów sztandarowych; były to poczty
sztandarowe: Środowiska Batalionu AK KILIŃSKI, Zespołu Szkół imienia Marcin
a Kasprzaka i Liceum Ogółnokształ-cącego imienia Marii Skłodowskiej Curie.
Hymn Polski i hymn Batalionu AK KILIŃSKI odśpiewał chór Nowogrodzki a
okolicznoś-ciowe przemówienie wygłosił prezes Janusz Jakubowski.
Pełny tekst przemówienia znajduje się na końcu.
Po przemówieniu w pierwszej kolejności wszyscy przybyli na uroczystość
członkowie Środowiska w małych grupkach złożyli przed Pomnikiem kwiaty
a potem wieńce składali delegaci następujących instytucji: Urzędu Miasta
Stołecznego Warszawy, Urzędu Dzielnicy Warszawa Śródmieście, Szkoły
imienia Marcina Kasprzaka, Szkoły imienia Marii Skłodowskiej Curie,
Dyrekcji Hotelu Warszawa i Instytucji o nazwie BOOM.
Na zakończenie chór Nowogrodzki odśpiewał kilka piosenek tematycznie
związanych z Powstaniem Warszawskim.
Po zakończeniu Uroczystości członkowie Środowiska udali się na
Spotkanie Towarzyskie tradycyjnie organizowane po tego rodzaju ceremoniach.
W tym roku Spotkanie odbyło się w sali Hotelu Warszawa na zaroszenie
Dyrekcji, która też ufundowała kolację dla uczestników a czas przy posiłku
umiliła artystka pani Gosia Bańka która odśpiewała kilka piosenek do słów
powstańca Kamila Baczyńskiego.
Kończąc uważam za konieczne powiedzieć, że wysłanie zaproszenia
do uczestnictwa Dyrekcji Hotelu Warszawa w naszej uroczystości i propozycja
odbycia spotkania w salach tej instytucji wyszła od naszej członkini Pani
Violetty Lubacz za co należą się jej Podziękowania za to.
Prezes Środowiska
Janusz Jakubowski
=====================================================================
PRZEMÓWIENIE WSPOMNIENIOWE
WYGŁOSZONE PRZED POMNIKIEM BAONU AK KILIŃSKI
W 75 ROCZNICĘ ROZPOCZĘCIA POWSTANIA WARSZAWSKIEGO
Szanowni Państwo - Pozwólcie że ja dzisiaj stojąc tu po siedemdziesięciu
pięciu latach od rozpoczęcia Powstania Warszawskiego nie będę mówił o
sprawach ogólnie znanych ale wspomnę tę wydarzenia w których uczestniczyłem
a które moim zdaniem mają wartość ponad czasową, świadczą bowiem o tym kim
byli żołnierze Batalionu AK KILIŃSKI w czasie walk o wyzwolenie stolicy naszego
kraju.
Pamiętam gdy w 1939 roku, gdy do Warszawy wkraczały wojska niemieckie
rodzice moi zwijali starannie i zabezpieczali a następnie chowali głęboko w piwnicy
Flagę Polską to byłem zdziwiony po co to robią?
A gdy w 1944 roku tu niedaleko stąd na ulicy Widok została szybko zbudowana
pierwsza barykada a na niej wywieszona Polska Flaga to nastąpił wybuch radości
i brawa a Niemcy z Hotelu Polonia rozpoczęli wściekły ostrzał to zrozumiałem o co
chodzi. A wszyscy myśleliśmy wtedy że Powstanie potrwa tylko kilka dni.
Ale radość moja zastała szybko zakończona, gdy po kilku dniach na moich oczach
w czasie walk w Alejach Jerozolimskich zmarł trafiony pociskiem niemieckim nasz
kolega z plutonu.
A miej więcej po tygodniu walk nasz pluton dostał polecenie przeszukania
budynków w okolicy ulic Bracka i Chmielna ponieważ po wyparciu oddziałów
niemiecki mogli znajdować się tam maruderzy rabusie. A ja razem z dowódcą drużyny
kapralem Korabem weszliśmy do sali widowiskowej znajdującego się tam teatrzyku
gdzie porozbijane krzesła a pod jedną ze ścian leżeli ranni żołnierze powstańcy a
po drugiej stronie siedział w kucki żołnierz niemiecki w kałuży krwi i krzyczał:
och mein Got, och mein mutter, hilfe hilfe. A mnie się zrobiło żal tego niewiele
starszego ode mnie chłopca a i mój dowódca Korab chyba też poczuł to samo,
zatrzymał bowiem przebiegającą sanitariuszkę i powiedział: pomóżcie jemu!
A przecież mogliśmy go kopnąć i powiedzieć: a dobrze ci tak szwabie!
A sanitariuszka powiedziała: a to szkop niech poczeka i wyjęła watę,
skropiła spirytusem i przemyła mu ranę i odleciała. O czym to świadczy?
Byliśmy bowiem ludźmi a nie bandytami.
A gdy wyszliśmy z tej sali to akurat nasi koledzy przyprowadzili żołnierza już
rozbrojonego który szedł i ze złożonymi rękami krzyczał: Hosbody pamyłój!
Wtedy kaprał Korab przystąpił do jego rewidowania; pod jego rozpiętą bluzą
zobaczyliśmy zawieszony na szyi sznurek z pierścionkami, bransoletkami i
zegarkami. Na pytanie: skąd to masz powiedział, że to polskie kobiety mu dawały!
Dobrze, że akurat wtedy zjawiła się polska żandarmeria i zabrała go.
W pamięci mojej utkwiło wydarzenie z trzydziestego dnia Powstania; w dniu tym
było planowane przebicie żołnierzy AK ze Starówki do Śródmieścia przez Ogród
Saski. A ja wtedy w nocy byłem na stanowisku bojowym w jednym z budynków
na ulicy Królewskiej ze strzelcem Szarym który miał ręczny karabin maszynowy
i obserwowaliśmy Ogród Saski obsadzony przez Niemców. A na parterze tego domu
był punkt sanitarny. I gdzieś około godziny dwunastej przybiegł żołnierz z naszego
plutonu z okrzykiem: Tam w Ogrodzie koło Palmiarni leżą nasi ranni i trzeba im
pomóc. I wtedy po gruzach na ulicy Królewskiej poszła w nocy sanitariuszka
Sarna z koleżanką do tego Ogrodu w którym byli ci niby żołnierze a w zasadzie
bandyci z formacji Kamińskiego. I przyprowadziła mdlejącego naszego towarzysza
broni, a lekarz badający Jego wykrzyknął: Słuchajcie on ma przestrzelone prawe
płuco ale to niegroźne, natomiast na lewej piersi ma lekką ranę z której wyjąłem
pocisk, ale pocisk ten nie przebił serca bo zatrzymał się na metalowych monetach
które żołnierz miał zawieszone na szyi i będzie żył. A ja wtedy złapałem się za mój
woreczek z monetami który zawiesiła mi moja mama gdy przygotowywaliśmy się
do walk o naszą Stolicę.
A teraz muszę Państwu powiedzieć o tym co tkwi w moim sercu jak drzazga.
Otóż jeżeli spojrzycie Państwo na lewo to zobaczycie wspaniały świeżo odnowiony
wieżowiec Hotelu Warszawa. A jeżeli wejdziecie Państwo tam wysoko na taras i
spojrzycie na wschód to zobaczycie prawy brzeg rzeki Wisły. I na tym brzegu od
czternastego dnia września w 1944 roku stacjonowała potężna Armia Radziecka i
Ludowe Wojsko Polskie. I ta Armia nie pomogła Powstaniu Warszawskiemu i nawe
t nie pozwoliła Dowódcy Armii Ludowej do wyzwolenia Swojej Stolicy.
A teraz kończąc powiem Państwu to co usłyszałem w 1958 roku gdy byłem
powołany na przeszkolenie wojskowe do jednej z jednostek wojskowych.
Oczywiście na obiad podwójna porcja kiełbasy i akademia z okazji Rocznicy
Rewolucji Październikowej. W prezydium tej Uroczystości zasiadł
generał Zygmunt Berling były dowódca Pierw szej Armii Ludowego Wojska
Polskiego.
A po zakończeniu Jego Przemówienia z sali padło pytanie: „Dlaczego nie
pomogliściewyzwolić Stolicy w 1944 roku?” Pomimo tego, że od śmierci Józefa
Stalina upłynęło już osiem lat to jednak byłem trochę przerażony tym co się
może wydarzyć.
A Generał odpowiedział: „Ja jestem komunistą ale jestem też i Polakiem i ja mając
dobrze wyszkoloną i uzbrojoną armię mogłem oswobodzić Stolicę w ciągu kilku dni
i dałem rozkaz przeprawy przez Wisłę. Niestety zaraz po tym zostałem wezwany do
dowódcy frontu gen. Rokosowskiego i pozbawiony dowództwa i wysłany do Moskwy
na przeszkolenie. Miałem to szczęście, że nie zostałem rozstrzelany.”
To są właśnie te meandry, te zakręty Polskiej Historii.
To wszystko co chciałem Wam dzisiaj powiedzieć.
Janusz Jakubowski
============================================================
Poczty Sztandarowe
Członkowie Środowiska
Chór Nowogrodzki
Prezes Środowiska Janusz Jakubowski
Spotkanie Towarzyskie w Hotelu Warszawa
Podziękowanie dla Pana Wiesława Likusa
Śpiewa Gosia Bańka
==========================================================================
KONIEC
==========================================================================